[zaloguj się]
[pdf]

BAŁAMUCIĆ (4) vb impf

Oba a jasne.

Fleksja
inf bałamucić
indicativus
praes
sg pl
3 bałamuci bałamucą

inf bałamucić (1). ◊ praes 3 sg bałamuci (1). ◊ 3 pl bałamucą (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Zwodzić, oszukiwać, mamić, tumanić, gmatwać, przekręcać; ineptire, nugari, nugalia proferre, centones farcire Cn (4): Záprawdę poniewaſz ten báłámuci: y ią Potrzymam go ná ſłowie. CiekPotr 69.

bałamucić co: gdyż iedney nátury ábo iednego Boſtwá ſą trzey/ chybáby miał mozg przewrocony/ iáko Sofiſtowie ktorzy to báłámucą GrzegRóżn C2v.

bałamucić kim, czym (2) cf Zwroty.

Zwroty: »bałamutem bałamucić«: Aniś ten ieſt, áni tym będźieſz dźiś y nigdy Tym pieniądzom. wen płotko, co chceſz báłámutem Báłámućić. názbyt bárzo Subtelnie chćiałeś podeiść mię zá tą pogodką CiekPotr 74.

»bałamucić światem« = mamić, tumanić ludzi: Grámmátykámi oni tylko á Rhetorykámi náoſtrzywſzy ſobieięzyki/ báłámucą świátem/ ktorzy nietylko áby mogli przemoc ludźie w Papieſtwie vczone/ ále rozumieć im niebędą/ gdy oni s nimi mowić będą. OrzList f4v.

Synonim: łgać.

BZ