[zaloguj się]
[pdf]

KUCHCIK (7) sb m

Fleksja
sg pl
N kuchcik kuchcikowie
G kuchcik(o)w
D kuchcikowi

sg N kuchcik (2). ◊ D kuchcikowi (3). ◊ pl N kuchcikowie (1). ◊ G kuchcik(o)w (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w.

Dem. od „kuchta” ‘pomocnik kucharski’; chłopiec terminujący u kucharza; lixa Calep; coquulus, magiriscium Cn (7): Chlopiąt, albo kuchczikow. 4. WyprKr 126v; Discipuli coquorum, Kuchćikowie. Mącz 90b; Coquulus ‒ Kuchczik [lege: kuchcik, lekcja: kucharzyk mniej prawdopodobna] Calep 258b, 609b; [ma być dawano] Kuchárzowi cztérzy groſze: Kuchćikowi [subcoco] dwá groſzá: temu/ który myie Miſki/ dwá groſzá SarnStat 377.

W połączeniu z imieniem (2): wkuchny pana Poznanſkiego Hannuſſovi kuchczikowy ſvknya vkradl LibMal 1545/97v, 1545/98.

IM