Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KURP

Następne hasło: [KURPIK] »

KURPIEL (2) sb m

Fleksja

N sg kurpi(e)l (2).

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje, Cn brak, Linde XVII w.; poza tym XVIII w. w innym znaczeniu.

Znaczenia

Prymitywne obuwie chłopskie z niewyprawionej skóry lub łyka, sięgające do kostek, na drewnianej podeszwie (2)

Prymitywne obuwie chłopskie z niewyprawionej skóry lub łyka, sięgające do kostek, na drewnianej podeszwie; pero Mymer¹, BartBydg (2): Pero. Bundſchueh, Kurpiel. Mymer¹ [31²]; Pero, dicitur quoddam calciamentum rusticorum, amplum et altum, curp vel curpyel BartBydg 112.

Synonimy cf KURP.

Cf KURP