[zaloguj się]
[pdf]

KURYJA (3) sb f

Fleksja
sg pl
N kuryjå
A kuryj(e)(i)
I kuryją

sg N kuryjå (1). ◊ I kuryją (1). ◊ pl A kuryj(e)(i).

Sł stp, Cn, Linde brak.

U starożytnych Rzymian związek 10 patrycjuszowskich rodów [curia – cech albo bractwo, których w jednym cechu u Rzymianów bywało pięć a trzydzieści Mącz 73a; cech ‒ curia Cn] (3): Romulus [...] z Numitorem [...] rozdzyelili ná trzy cżęśći poſpolity lud/ káżdey ſtronie z oſobná przełożyli kſiążę ſwoie/ káżdą záſię s tych trzech ſtron rozdzyelili ná dwoie/ ktora byłá więtſzá ſtroná/ zwáli to Tribus/ á ktora mnieyſza/ zwáli Kurya. BielKron 99, 99 [2 r.].

AK