[zaloguj się]
[pdf]

LECHA (8) sb f

-é- (4), -e- (3) Mącz (4 : 3); a jasne.

Fleksja
sg pl
N lécha léchy
A léchę léchy
I léchami
L léchach

sg N lécha (4). ◊ A léchę (1). ◊ pl N léchy (1). ◊ A léchy (1). ◊ [I léchami.] ◊ L léchach (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Kawałek ziemi uprawnej o wyraźnie zaznaczonych bruzdami granicach; grzęda, zagon; forus Mącz, Cn; areola BαrtBydg, Cn; lira, porca Mącz; area, pulvinus Cn (8): BartBydg 13; Porca item in hortis, Liechá długa álbo grubá/ ziemiá do ſiania ziół nieco od ziemie podniosła/ deſzczkámi obita. Mącz 312d, 370b, 428b.
Szereg: »zagon(ek), albo lecha« [szyk 3 : 1] (4): Lira, Skibá roley/ też zagon albo léchá roley miedzy dwiemá brozdomá. Mącz 195c; Imporco id est, porcas in agro facio, Zagony/ liéchy ná roley czinię. Mącz 313a, 134a, 420d; [Cresc 1571 240].
[Przen: Grupa ludzi:
Zwrot: »sieść lechami [gromada za gromadą]«: Y śiedli grzędámi (marg) Al. lechámi. (‒) [Et discubuerunt areae (marg) in partes (‒)] (to) po ſtu (to) po piąćidzieśiąt. BudNT Mar 6/40 (Linde).]

Synonimy: gruba, grzęda, zagon.

KN