[zaloguj się]
[pdf]

RANIUCHNO (5) av

a oraz o prawdopodobnie jasne (tak w rano).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Intens. od „rano”: bardzo wczesnym rankiem; diluculo Vulg (5): LubPs hh6v; KSiądz iedęn ſzedł rániuchno/ ſnadź też gdzieś dopijał/ Dom ſzynkowny gdzie drudzy pili idąc mijał. RejFig Ee3v; SkarŻyw 457; [Y coż ieſth cżłowiek że ij thák wielmoznym cżyniſz: [...] Náwiedzaſſ go rániuchno/ á w rychle go záś probuieſz Leop Iob 7/18].

W połączeniu z określeniem dnia tygodnia (1): A we czwartek raniuchno zeszli się księża biskupi do KJM sami oprocz Rad inych. Diar 56.

Fraza: »a gdy było raniuchno« (1): A gdy było rániuchno [Et factum est, diluculo]/ podnieſli (Zydowie) ocży ſwoie Leop 1.Mach 5/30.
a. [Nazajutrz rano: Dzisiejszej nocy trafił się nietrefny casus [tj. nieprzyjemny wypadek] Panu Wileńskiemu. Pieczęć mu gdy spał z nami, tu ukradziono. Agrippa do Pana Kanclerza z tym raniuchno przybieżał do niego. PiotrDzien 287.]

Cf RANIUCZKO

ECB