[zaloguj się]
[pdf]

NABICIE (2) sb n

a jasne; tekst nie oznacza é.

Fleksja
sg
N nabici(e)
A nabici(e)
I nabici(e)m

sg N nabici(e) (1). ◊ A nabici(e) (1). ◊ [I nabici(e)m.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

1. Rzeczownik od „nabić”: załadowanie działa (1): ktemu prędkie nábićie może być/ gdy maſz gotowe nábićie w pápierze záwinione/ á tym może prędko nábijáć BielSpr 69v.
2. Nabój armatni (1): BielSpr 69v cf wyżej.
[W przen (w żartobliwym kontekście dotyczącym wypuszczania gazow): Gdzie powstał tedyż wielki trzask i tak[i] grzmot srogi [...]. Na inszych miescoch zaś potem tenże smalec czadził, Bo się był nazbyt połciowem nabiciem przesadził. Otwin(?)Erot 62.]

Cf NABIĆ

KW