Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NABIĆ

Następne hasło: [NABIEC] »

NABIĆ SIĘ (5) vb pf

sie (4), się (1).

a jasne.

Fleksja

praet
	pl
2	m pers	-ście się nabili
3	m pers	nabili się

fut 2 pl nabijecie się (2). ◊ praet 2 pl m pers -ście się nabili (1). ◊ 3 pl m pers nabili się (1). ◊ part praet act nabiwszy się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Znaczenia

1. Zabić wielu, z formantem na- + się wyrażającym dosyt i nadmierność (4)
2. Pf od „bić” ‘zadawać ból uderzając’ z formantem na- + się wyrażającym zmęczenie długotrwałą czynnością (1)

1. Zabić wielu, z formantem na- + się wyrażającym dosyt i nadmierność [kogo (G pl) a. wiele kogo] (4): RejZwierz 26; O Grekowie ieſzcżeſcie nie ſyći krwie Troiáńſkiey/ oycá mego/ bráciey/ [...] tákież ludu poſpolitego/ ktoregoſcie ſie bez licżby niewinnie nábili BielKron 60; Tám ſie ich iáko Wilkow w dole nábijećie BielSat N4 [idem] BielSjem 41.

2. Pf od „bić” ‘zadawać ból uderzając’ z formantem na- + się wyrażającym zmęczenie długotrwałą czynnością [kogo (G)] (1): Potym káći okrutni/ gdy ſię go nábili/ Odwiązáwſzy od ſłupá we krwi porzućili SiebRozmyśl H2v.

Formacje współrdzenne cf BIĆ SIĘ.