[zaloguj się]

REBELLIZOWAĆ (1) vb impf 

Oba e, o oraz a jasne.

Fleksja
inf rebellizować
indicativus
praes
sg
1 rebellizuję
conditionalis
sg
3 m by rebellizowåł

[inf rebellizować. praes 1 sg rebellizuję.] con 3 sg m by rebellizowåł.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVIII; wstawka z XVIII) – XVII w.

Buntować się, sprzeciwiać się; decernere iugum a. officium, excutere obsequium, exuere servitutem, facere rebellionem Cn [rebellizare Łac śr]: A IESLIBY dopuśćiwſzy w wiązánia záśię rebellizował, y zmienił: Tedy Stároſtá iuż onéy dźierżáwy obróńcą ma bydź SarnStat 544; [Rebello, as, ich widerſetze mich/ werde abtrnnig. Pol. przećiwiam ſię/ odpiram/ rebellizuię. Volck 60].

[rebellizować komu: Sżlácheckiego ſtánu ludźie teby do iednego wytráćił [cesarz turecki]/ iáko zwykł cżynić/ áby nie był nikt ktoby mu nápotym rebellizowáć mogł GrabZdanie E2.]

Synonim: buntować się.

Cf [REBELLIZOWANIE]

PP