[zaloguj się]
[pdf]

RECYTOWAĆ (1) vb impf i może pf

e, o oraz a prawdopodobnie jasne (tak w re- oraz -ować).

Fleksja
inf recytować
indicativus
praes
sg
3 recytuje
praet
sg
3 m recytowåł

[inf recytować. ◊ praes 3 sg recytuje.] ◊ praet 3 sg m recytowåł. ◊ [part praes act recytując.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Mówić (powiedzieć) z pamięci; memoriter narrare a. pronuntiare a. recitare Cn [recitare – z pamięci mówić Mącz 53c; na pamięć abo z pamięci mowię – recito Cn] [co]:
a. impf a. pf Opowiadać (opowiedzieć) o wydarzeniach, sprawozda(wa)ć:

[recytować przed kim: A Gołkowski zatem [...], zarazem po tym factum od nich przyszedłszy, recytował casum przed Panem Hetmanem PiotrDzien 323.]

Zwrot: »recytować sprawę«: Tam Pan Ostrorog recitował wszytkę sprawę ActReg 74.
b. [impf Cytować z pamięci tekst pisany lub mówiony [recito – głosem wyliczam, czytam Calep; przywodzę, przytaczam pisarze: cytuję autory – recito Cn]: PiotrDzien 329; Iednák długą z Lukaſzá Rádźimińſki mowę/ Po Grecku recituiąc/ Grzegorzowę głowę Zámąćił iáko drożdże/ że dáley nie wiedźiał Co mowić ŁaszczPogrom 11.

Z przytoczeniem: muſiem cżáſu cżekáć y ná wſzytko ſię ſtátecżnie rozmyſláć wedle Greckiego wierſzyká/ kthory Eráſmus Roterodamus/ nie wiem ſkąd recituie/ conſultato diu [...] RotRozm I2.]

PP