[zaloguj się]
[pdf]

REFEKTARZ (2) sb m

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w re-); a pochylone.

Fleksja
sg
I refektårz(e)m
L refektårzu

sg [I refektårz(e)m.] ◊ L refektårzu (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Sala jadalna w klasztorze; triclinium coenobitarum [refektarz, stołowa izba u zakonników abo kapłanów, i u inszych w pospolitości żyjących – refectorium Cn] (2): ále krolewna chodźiłá ná doł s ſwoim fraucymerem do klaſztorá S. Franćiſzká/ á tám w refektorzu [!] bywáła vcżćiwie y miernie z Gwilelmem y z innymi pány BielKron 381; [św. Eufrazja] Pośćiłá/ á żadney poſługi/ y nabożeńſtwá Prymy/ Tercyi/ Sexty y innych nieopuśćiłá/ tákże ſłużąć w kuchni y w refektarzu iáko pierwey SkarŻyw 225.
[Szereg: »refektoryjum abo refektarz«: RegułaKlon L4v marg cf REFEKTORYJUM.]

Synonimy: posilnik, rantarz.

Cf [REFEKTORYJUM]

PP