[zaloguj się]
[pdf]

NADSTAWOWAĆ (4) vb impf

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf nadstawować
indicativus
praes
sg
2 nadstawujesz
3 nadstawuje

inf nadstawować (1). ◊ praes 2 sg nadstawujesz (1). ◊ 3 sg nadstawuje (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Nadstawiać, wystawiać; w przen [czego] (1):
Zwrot: »gęby nadstawować« = może: uśmiechać się lub być wyniosłym (1): A mnie więc/ który k ſtołu nie vmiém błáznowáć/ Ani wydąwſzy co raz gęby nád ſtáwowáć: Potrzebá kłoſy zbiéráć KochMarsz 154.
2. Uzupełniać, sztukować; w przen [czego] (3): Ale gdy ſie kto cnotą/ pięknie záfárbuie/ Ten vrody y kſtałtow/ pięknie nádſtáwuie. RejZwierz 66v.

[nadstawować czego [= czym]: Więc nas do tego gwałtem myślą nakierować, w czym prawdy nie dostawa, mocy nadstawować Apolog 56.]

nadstawować czym (2): A kogo też żywego/ na ſwiecie fraſuie Wielką mu potym tego/ łaską nadſtawuie RejJóz B4, N8.

Formacje współrdzenne cf STAWIAĆ.

Cf [NADSTAWOWANIE]

LW