[zaloguj się]
[pdf]

NAKARBOWAĆ (2) vb pf

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf nakarbować
imperativus
sg
2 nakarbuj

inf nakarbować (1). ◊ imp 2 sg nakarbuj (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Uczynić nacięcie na drzewie [co] (2): Ascio, Cioſać/ álbo/ Drzewo nákárbowáć Mącz 17d.
a. Zaznaczyć przez nacięcie [na czym ze zdaniem dopełnieniowym] (1): A ná tym mieyſcu [...] nákárbuy ſobie/ iákoć wyſoko ſpadki waga przynioſłá. Strum B4.

Formacje współrdzenne cf KARBOWAĆ.

KCh