[zaloguj się]
[pdf]

NAŁOMIĆ (1) vb pf

a jasne; tekst nie oznacza ó.

Fleksja
inf nałomić
praet
sg
3 m nałomił
conditionalis
sg
2 m byś nałomił

[inf nałomić.] ◊ praet 3 sg m nałomił. ◊ [con 2 sg m byś nałomił.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

1. Uszkodzić, częściowo zniszczyć; tu przen:
Zwroty: [»głowę nałomić« = popaść w niebezpieczeństwo: Ale niedziw prze twąż dumę/ rozumu náruſſył/ głowę náłomił/ zráiu wypadł WizFałeczDucha A4v.]

»nałomić umowy«: A bądz ktorykolwiek że by w tym gyzechu [!] był náleźion ſpalon będzie ze wſſyſthką ſwą máiętnośćią: bo vſtąpił á náłomił vmowy Páńſkiey [praevaricatus est pactum Domini] Leop Ios 7/15.

[»i włosa na głowie nałomić nie moc« = nie móc uczynić najmniejszej krzywdy: a tak [szatan] Chrześćianowi żadnemu/ y włoſa na głowie okromia woley Bożey nałomić niemoże Math 10. UstKościel 73.]

2. [Nałamać wiele (z subiektywnym podkreśleniem wielości):
Szereg: »narwać, nałomić« (1): Nie wſzyſthichby rzeczy Orłem gonił/ W Ogrodzie ſwym nárwałbyś/ náłomił. WirzbGosp Bv.]

Formacje współrdzenne cf ŁAMAĆ.

Cf NAŁOMIENIE, NAŁOMIONY

DD