| « Poprzednie hasło: NAMAWIAĆ | Następne hasło: NAMAWIAJĄC » |
NAMAWIAĆ SIĘ (12) vb impf
się (6), sie (6).
Pierwsze oraz trzecie a jasne, drugie pochylone,
| inf | namåwiać się | |
|---|---|---|
| indicativus | ||
| praes | ||
| pl | ||
| 3 | namawiają się | |
| praet | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 1 | m pers | -smy się namåwiali |
| 3 | m pers | namåwiali się |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | by się namåwiali |
inf namåwiać się (4). ◊ praes 3 pl namawiają się (1). ◊ praet 1 pl -smy się namåwiali (1). ◊ 3 pl m pers namåwiali się (3). ◊ con 3 pl m pers by się namåwiali (1). ◊ part praes act namåwiając się (2).
Sł stp brakf Cn notuje, Linde brak.
namawiać się o co (1): A wszakoż folgując zdrowiu JKM jeśliże już o co inego namawiać się nie macie, jakuż [!] już czasu niestawa, raczcie KJM żegnać. Diar 83.
namawiać się z kim (6): Diar 26, 84; Bo dobrzeć ſie ieſt ná przyſzłe rzecży rozmyſláć/ á o nich ſie z miłemi przyiacioły námawiáć/ iákoby im zábiegáć RejZwierc 87v; SkarJedn 382; SarnStat 198, 915.
namawiać się o czym (3): RejZwierc 87v; SkarJedn 382; vſtáwuiemy ſéymik Powiátowy w Háliczu [...] iżby ſie o potrzebách poſpolitych [posłowie] tám námawiáć mogli. SarnStat 32.
namawiać się w czym (1): Bo ſnać y chłopi ſpraw ſwych pilno przeſtrzegáią/ Gdy iáki vćiſk na nie w tym ſie námawiaią. WierKróc A2.
Ze zdaniem dopełnieniowym [zaimek pytajny] (2): RejZwierc 87v; A oni nápełnili ſię ſzaleńſtwá: y námawiáli ſię coby vczynić Ieſuſowi [colloquebantur ad invicem quidnam facerent Iesu]. WujNT Luc 6/11.
Z przytoczeniem (1): Y kazawſzy im precz vſtąpić z Rády/ námawiáli ſię/ mówiąc [conferebant ad invicem dicentes] Coż vczynimy tym ludźiom?: WujNT Act 4/15.
»(nie) namawiać się a (ani) radzić« = tractatus et consilium habere JanStat (2): Panowie to wdzięcznie od posłow przyjąwszy, iż się z niemi namawiać a radzić chcą jako bracia, to im pochwaliwając powiedzieli Diar 26; SarnStat 198.
Synonim: gadać się.
Formacje współrdzenne cf MOWIĆ.
TK