[zaloguj się]
[pdf]

NAMIENIENIE (6) sb n

a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg
N namienieni(e)
G namienieniå
I namienienim

sg N namienieni(e) (1). ◊ G namienieniå (1). ◊ I namienienim (4).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. s.v. namieniać.

1. Wzmianka, napomknięcie, wspomnienie (1):
Wyrażenie: »namienienia niegodny« (1): Sprofna roſkoſz/ zámyka w ſobie plugáwe námienienia niegodne zbytki RejPos Wstaw [1103].
2. Wymienienie, wyjawienie, wyliczenie [czego] (5): iżeby tho Sędźia pierwey opowiedźiał przez Podwoyſkiego iáwnie/ známienienim przyczyny/ dla ktorey by to przemienienie mieyſcá ku Sądowi było. GroicPorz mv; ná ktorym [roku] da zápiſáć Contumácyą/ tho ieft niepoſłuſzeńſtwo pozwánego/ z námienienim długu álbo inney rzeczy/ o ktorą by nań żáłował GroicPorz qv, iv, p3; Gdyż ſie tu námienienie ſpraw Krolow záwárło: s cżym ſie indźiey dowodniey ſzerzey roſpoſtárło. KlonKrGum Av.

Synonimy: 1. dotknienie, przypomnienie, spomnienie, wspomnienie; 2. podanie, wyjawienie.

Cf NAMIENIĆ

TK