[zaloguj się]
[pdf]

NAMIESTNICTWO (2) sb n

Fleksja

A sg nåmiestnictwo (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) ‒ XVIII w.

Urząd albo funkcja odziedziczona po kimś (2): [námieſtnictwo/ successio, gubernatio, vicariatus. Volck Mmm2.]

W połączeniu szeregowym (1): A Ireneus záśię tych tylko Biſkupow ſłucháć każe/ ktorzy ſucceſsią/ to ieſt porządne poſtępowánie álbo namieſtnictwo od Apoſtołow máią WujJud 135v.

Zwrot: »namiestnictwo [czego] poruczone nieść« (1): Tedy y my/ którzy namieſtnictwo pieczołowánia ludzkiégo poruczoné nieśiemy/ imięniem ſpráwiedliwośći / prawdy w prawdźie ſzukamy SarnStat 155.

TK