[zaloguj się]
[pdf]

[NAPLUSKAĆ vb pf

Fleksja

3 sg m praet napluskåł.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pf od „pluskać” ‘chlapać, chlustać’ z formantem narażającym nadmierność; tu przen:
Zwrot: »[wykrętow] sprosnie napluskać« = powiedzieć wiele bredni: prożne być muſzą wáſze wſzytki wykęty/ ktorycheś y ty ſproſnie nápluſkał ledá co piſząc [...] doſtoieńſtwo y vrząd żywiącego [...] Chriſtuſá Paná/ z vmárłymi rownáiąc/ á Páná chwały lżąc. NiemJUkaz 245.

Formacje współrdzenne cf PLUSKAĆ.

Cf NAPLUSKANY]

MK