[zaloguj się]
[pdf]

NAPOMYKAĆ (6) vb impf

Pierwsze a oraz o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 napomykå napomykają
conditionalis
sg pl
3 m m pers by napomykali
n by napomykało subst

praes 3 sg napomykå (4). ◊ 3 pl napomykają (1). ◊ con [3 sg n by napomykało.] ◊ 3 pl m pers by napomykali (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) ‒ XVII w. s.v. napomknąć.

Zachęcać, naprowadzać; occasionem a. ansam dare, ad oceasionem invitare, subinvitare, iter patefacere Cn [w tym: kogo (4)] (6):

[napomykać do czego: y nie ieſt nikt/ kogoby nie nápomykáło do dánia po wtoré dobrodźieyſtwá to/ iż raz dał. SenekaGórn 189 (Linde).]

napomykać ku czemu (1): zá nieſądzeniem/ zá niekárnośćią/ ktora niekárność nápomyka nie iáko ku złemu/ zá dwie lećie śiłá ſię złego ná broi GórnRozm H4.

napomykać na co (3): Niewierny też o tákich prżelożonych/ ktorżyby ná grżechy/ ná złośći/ nápomykáli zbrodnie/ á to karżą/ gdy do nich co prżiydźie GórnRozm D2; Nie ſrogość/ nie okrućieńſtwo/ ludźi ná złośći nápomyka/ ále zlość ludzka vprzedzáiąca/ rodźi [...] okrutne kaźni. GórnRozm 13, D3v.

napomykać czym, ze zdaniem dopełnieniowym (1): widzi ſie drugiemu/ że go [panie] tym [rozmową] nápomykáią/ áby ſie wdał w co dáley GórnDworz Xv.

W przen [czego] (1):
Zwrot: »ręki napomykać« (1): Otóż pierś nága ſámá ſię wyſmyka/ A rozgniewánéy ręki nápomyka. Tu tu żáłośći/ doday ręce mocy/ Niech tłucze pierśi dni cáłé/ y nocy. GórnTroas 13.

Synonimy: nawodzić, wzbudzać.

Formacje współrdzenne cf MKNĄĆ.

Cf NAPOMYKANIE

KCh