[zaloguj się]
[pdf]

[RENUNCYJOWAĆ vb pf

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w re- oraz -ować).

Fleksja
praet
sg
3 m renuncyjowåł
conditionalis
sg pl
1 m m pers bysmy renuncyjowali
3 m by renuncyjowåł m pers

praet 3 sg m renuncyjowåł. ◊ con 3 sg m by renuncyjowåł. ◊ 1 pl m pers bysmy renuncyjowali.

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Zdać sprawę, donieść [renuncio – wracam się z poselstwem, sprawiam albo oznajmiam poselstwo Mącz 254c; – oznajmiam, opowiedam com sprawieł Calep; ogłaszam, obwieszczam, opowiadam co pospolitego; oznajmuję, oznajmiam co komu, odnoszę co, opowiadam, daję znać o czym – renuntio Cn] [komu]: Pan Wojewoda podolski renuncyjował krolowi i snadź ma jachać do Warszawy, do Nowego Miasta stąpić DudEpist 1576/226.
2. Ogłosić [obwieszczam co komu, abo kogo czym: wieść przynoszę – renuntio Cn]:
Zwrot: »[kogo kim] publice renuncyjować«: Ponieważ z łaskej Boży Henricus, Brat W.K. Mci, jest od nas wszech panem a Królem obran, tedyźmy z tym są do J.K.Mci posłani, abyźmy mu naprzód decretum electionis oddali i potym go królem polskim publice renuncyjowali. DiarPos 193.
3. Zrzec się, zrezygnować [renuncio – wypowiedam, opuszczam kogo Mącz 254c; rozbracić się, rozbrat z kim uczynić, pożegnać się z kiem, wypowiedzieć przyjaźń, towarzystwo; składam co z siebie, urząd etc.; zrzucam kontrakt, targ – renuntio Cn] [aliqua re]: A też go [króla Henryka Walezego] próżni żadnym obyczajem być nie możemy, [...] jedno temi dwiema drogami: jedna, abyśmy obedyencyą jemu wypowiedzieli [...]; druga, ażby on sam regno renuncyował PismaPolit 593.]

LWil