Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MANCYJA]

Następne hasło: [MANDAMUS] »

MANDACIK (1) sb m

Fleksja

I sg m(a)nd(a)ciki(e)m.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Dem. od „mandat ” ‘rozkaz lub zezwolenie’; tu pogard.

Dem. od „mandat ” ‘rozkaz lub zezwolenie’; tu pogard.: Zatym Sochaczewski [...] przenaiąwszy mi niektore sługy wiachał w Starostwo niemaiąc zadnego prawa od Krola snadź iedno z Mandacikiem od Podkanclerzego. ActReg 162.