![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: MARNOTRAWCA | Następne hasło: MARNOTRAWIĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
MARNOTRAWIĄCY (1) part praes act
Fleksja
N sg m marnotråwiący.
Sł stp s.v. marnotrawić, Cn, Linde brak.
Trwoniący lekkomyślnie swe majętności, rozrzutny: prodigus Názbyt ſczodry/ Roſpraſzáyąci/ marnotrawiący. Mącz 6a.
Cf MARNOTRAWIĆ
ZCh