Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MIDZY]

Następne hasło: MIECĄCY SIĘ »

MIECĄCY (1) part praes act

e jasne.

Fleksja

sg
m	N	miecący
m	A	miecącégo

sg m [N miecący.] ◊ A miecącégo.

Sł stp: miecąc s.v. miotać, Cn brak, Linde XVI w. s.v. miotać.

Znaczenia

1. Poruszający gwałtownie; tu: bodący
2. [Zrzucający]

1. Poruszający gwałtownie; tu: bodący [czym]: Tákżeć mężny Tezeus/ miéſzáńca ſrogiégo [Minotaura] Obálił/ rogi ná wiátr prózno miecącégo. KochPam 81; [Potym widziałem Báráná rogámi miecącego [cornibus ventilantem] przećiwko zaehodowi Leop Dan 8/4 (Linde)].

2. [Zrzucający: Sternax equus ... Miecząci kon Cervus Inst M3v.]

Cf MIOTAĆ