Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MIĘKUSIENIECZKI]

Następne hasło: [MIĘSAL] »

MIĘKUSIEŃKI (5) ai

-ę- (4), -e- (1).

e jasne.

Fleksja

sg
m	N	miękusieńki	f	N	miękusieńkå	n	N	miękusieńki(e)

sg m N miękusieńki (3). ◊ f N miękusieńkå (1). ◊ n N miękusieńki(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów).

Znaczenia

Intens. od „miękki”
- 1. Poddający się naciskowi, nietwardy, niesztywny (2)
  - a. Poddający się dotykowi, wiotki (1)
  - b. Dający się łatwo zginać (o blaszce metalowej) (1)
- 2. Słaby, niewytrzymały, nieodporny (1)
- *** Bez wystarczającego kontekstu (2)

Intens. od „miękki”:

1. Poddający się naciskowi, nietwardy, niesztywny (2):

a. Poddający się dotykowi, wiotki (1):

Szereg: »miękusieńki a cieniuchny« (1): Tennissimus pannus, Miękuſienkie á cieniuchne ſukno. Mącz 449a.

b. Dający się łatwo zginać (o blaszce metalowej) (1):

Szereg: »miękusieńki a cienki« (1): Bracteola, diminut. Miękuſieńka á cieńká bláſzka. Mącz 26d.

2. Słaby, niewytrzymały, nieodporny (1): Tenellus ‒ Młodziuſienki, miakuſienki. Calep 1054b.

*** Bez wystarczającego kontekstu (2): Molliclus [...], Cienki miękuśienki/ ſubtylniuchny. Mącz 229d; Molliculus ‒ Miekuſienki słabi. Calep 670a.

Cf MIĘKUCHNY, MIĘKUCZKI, [MIĘKUĆKI], [MIĘKUSIENIECZKI]