Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MIJAĆ SIĘ

Następne hasło: MIJAJĄCY SIĘ »

MIJAJĄCY (14) part praes act

a jasne.

Fleksja

sg
m	N	mijający	f	N	mijającå	n	N	mijając(e)
	G	mijając(e)go		G			G
	D	mijając(e)mu		D			D

pl
N	subst	mijając(e)
G		mijających
L		mijających

sg m N mijający (2). ◊ G mijając(e)go (1). ◊ D mijając(e)mu (1). ◊ f N mijającå (1). ◊ n N mijając(e) (2). ◊ N pl subst mijając(e) (1). ◊ G mijających (5). ◊ L mijających (1).

Sł stp s.v. mijać, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. mijać.

Znaczenia

1. Przechodzący obok (5)
2. Przemijający; zanikający, ginący (8)
3. Unikający, omijający (1)

1. Przechodzący obok (5): Azáśćie nie pytáli mijáiących [transeuntes] drogą? BudBib Iob 21/29; ModrzBaz 141v.

W połączeniach szeregowych (3): rozlicżnie Páná bluźniono: ktore bluźnienie od cżworákich go ludźi potkáło: to ieſt śiedzących/ ſtoiących/ mijáiących/ y wiſzących. LatHar 320, 275, 338.

2. Przemijający; zanikający, ginący (8): bo tu [na świecie] wſzytkie rzecży ſą mijáiące: dziś ſą á iutro ich niemáſz SkarŻyw 103, 368; SkarKaz 485a.

W przeciwstawieniach: »mijający ... nie ustąwający, zostawający« (2): Bo y w ſłowie inſza ieſt rzecż głos mijáiący/ inſza też ieſt rzecż moc zoſtawáiąca RejPosWiecz³ 97v; Bo to [ziemia i jej dziwne rzeczy] wſzytko mijáiące/ á to tám [szczęście wiernych w niebie] nigdy nieuſtawáiące. SkarŻyw 207.

W porównaniach (3): Będzie też iáko proch miáłki zgráiá cudzych twoich/ y iáko peł mijáiący [sicut gluma transiens] zgráiá okrutnikow. BudBib Is 29/5, Soph 2/2; SkarKaz 122b.

3. Unikający, omijający [co] (1): Téż ieſliby Furmánie álbo Woźnice máiętność álbo kupią kupiecką zá naymem wioząc mieyſcá myt przeiecháli: oni tylko ſámi ná ſwych rzeczách y koniách niech będą karáni (marg) O Furmániech Cło miiáiących. (–) SarnStat 1100.

Synonimy: 1. przechodzący; 2. ginący, przemijający, ustawający; 3. chroniący się, wiarujący się.

Cf MIJAĆ