[zaloguj się]
[pdf]

MIMUS (1) sb m

Fleksja

N sg mimus.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Aktor mimiczny, komediowy; tu: autor komedii (O Plaucie, komediopisarzu rzymskim) [mimus – chwist BartBydg; ‒ błazen, który wszech ludzi mowę, słowa, postać i obyczaje umie okazować Mącz 221d; kuglarz naśladujący inszych obyczajow Calep; kuglarz, figlarz, komedyjnik, skoczek ‒ mimus Cn]: iáko y Mimus powiedźiał: że to ná ludzkość należy/ odpuſzcżáć/ gdy ſię on wſtyda/ komu odpuſzcżáią [mimus dixit: ignoscere humanum esse, ubi pudet cui ignoscitur] ModrzBaz 98v. [Cf Plaut, Mercator, w. 319].

AKtt