[zaloguj się]
[pdf]

MINIJA (3) sb f

a prawdopodobnie pochylone (tak w -ijå; tak też Cn).

Fleksja
sg
N minijå
I miniją

sg N minijå (2). ◊ I miniją (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Minium (Rost): tlenek ołowiu, chemiczny czerwony barwnik; też dość powszechnie występujący czerwonego koloru minerał, zawierający uwodniony tlenek żelaza, używane w średniowieczu do miniatur i zdobienia ksiąg, rzadziej w malarstwie sztalugowym; minium Mymer1, BartBydg, Cn; rubrica PolAnt; miltus Cn (3): Minium. Menge. Minia. Mymer1 6; BartBydg 91; [Minium secundarium Mennige Miniá [!] ArtNom M8].
Szereg: »minija i farba« (1): Potym go [wyrzezane z drzewa podobieństwo człowieka albo zwierzęcia] poſtrychnąwſzy minią y fárbą/ vcżynił bárwę iego cżerwoną [deliniens rubrica et fuco, rubricum faciens colorem illius] zátárſzy wnim ony wſzytki chropáwośći. BudBib Sap 13/14.

Synonimy: cynober, rubryka, sandaraka, szarłat.

Cf MINIJUM

IM