[zaloguj się]

MINISTROWSKI (1) ai

o jasne.

Fleksja
sg
mNministrowski
pl
N m an ministrowski(e)
subst ministrowski(e)
A subst ministrowski(e)
L ministrowskich

[sg m N ministrowski.] ◊ [pl N m an ministrowski(e) (cum sb: konie).]  subst ministrowski(e). ◊ [A subst ministrowski(e). ◊ L ministrowskich.]

stp notuje, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

Przymiotnik odminister” ‘duchowny protestancki’; związany z ministrem, należący do ministra: Do innych błędow ći nowi miſtrzowie y tego nie zániecháli [...] (marg) Błędy miniſtrowſkie. (‒) SkarKaz 578a[ná onym ſławnym Synodźie ná ktorymeśćie pierwſzy Kanon vczynili/ o koniách [!] Miniſtrowſkich ŚmiglAbsurda 3232 marg[44]].

[W przeciwstawieniu: »katolicki ... ministrowski«: Swiádek Kátholicki/ ſtáry/ śiwy/ ma lat tyśiąc y kiláſet. [...] A świádek Miniſtrowſki/ młody z dźiśieyſzą náuką która ſię nie dawno vrodźiłá SkarKaz 249 (Linde).]

Cf [MINISTERSKI]

IM