[zaloguj się]
[pdf]

MOCNIĆ (4) vb impf

o jasne.

Fleksja
inf mocnić
indicativus
praes
sg
3 mocni
praet
sg pl
3 m mocnił m pers mocnili

inf mocnić (1). ◊ [praes 3 sg mocni.] ◊ praet 3 sg m mocnił (1). ◊ 3 pl m pers mocnili (1). ◊ part praes act mocniąc (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Czynić silniejszym, utwierdzać; affirmare, confirmare, (con)solidare, (con)stabilire, corroborare, firmare, roborare Cn [co] (4): Chcećieſz wy ſie themu iáko krolowi poddáć/ á iego mu kroleſthwá pomoc mocnić/ iemu być wiernymi y poſłuſznymi? BielKron 329v; czyſzcząc y mocniąc/ wątrobę/ pierśi/ venam cawam/ ielitá/ nérki Oczko 22v; bo przez te dni mur zbity zápráwiáli/ [...] báſzty z błánki mocnili StryjKron 572; [SZyſzkowa Láwendá [...] ćierpnośćią ſerce ſili/ pięte żyły mocni/ y k themu trzewá [żyły ſuche y wſzytki ielita vmocznia FalZioł I 128c] SienHerb 158b.]
Szereg: »mnożyć i mocnić« (1): iż te narody Pogáńſkie dla tego Bog mnożył y mocnił/ áby nimi ćwicżył/ y w boiáźni ſwey záchował lud ſobie wybrány. PowodPr 13.

Synonimy: krzepić, silić.

Formacje współrdzenne: mocnić się, pomocnić, umocnić, umocnić się, zmocnić, zmocnić się; umacniać, umacniać się, wzmacniać się, zmacniać, zmacniać się; pomocniać, umocniać, umocniać się, zamocniać, zmocnić się; zmocniwać, zniemocniwać; mocnieć, wzmocnieć, zniemocnieć; mocować, mocować się, umocować.

Cf MOCNIENIE

JB