[zaloguj się]
[pdf]

NARAMNIK (4) sb m

Pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja
sg
N nåramnik
G nåramniku
A nåramnik

sg N nåramnik (1). ◊ G nåramniku (2). ◊ A nåramnik (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. naramnica.

Szata liturgiczna najwyższego kapłana żydowskiego spoczywająca na ramionach (4): we dwá zwirzchnie [pierścienie] záwlecżeſz łáńcuſzki złote/ ktore będzyeſz przypinał ná rámionach złotemi zaponami álbo zápinádły do narámniku BielKron 34v; [położył ie ná obu ſtronach Humerału (álbo náramniku) [superumeralis] ná pámiątkę ſynow Iſráelowych. Leop Ex 28/12 (Linde)].
Szeregi: »humerał albo naramnik« (1): Ná tey ſzácie ma być druga ſzátá zwirzchu krotka nád koláná (zową Ephod) co z napięknieyſzych farb/ [...] máiąc ná pierſiach otwor ná ſzerz y ná dłuż ná dłoń gránowity (zowiemy to dziś Humerał álbo narámnik) do ktorego otworu Pektorał álbo napierśnik będzye przyłożon BielKron 34.

»naramnik i napierśnik; naramnik z napierśnikiem« (1;1): á we dwá [pierścienie napierśnika] ná dole záwlecżeſz dwie ſznurze złotogłowowe z napięknieyſzych farb/ ktore obwiąże około ſiebie kápłan/ áby to ſpołu było mocno narámnik z napierśnikiem. BielKron 34v, 35v.

Synonimy: efod, humerał, naplecnik, »płat naramienny«, »płat naramny«.

Cf [NARAMIENNIK], [NARAMIONEK], NARAMNICA

DJ