[zaloguj się]
[pdf]

NASKUŚĆ SIĘ (2) vb pf

Pierwsze a jasne.

Fleksja

fut 3 sg naskubie się (1). ◊ 3 pl naskubą się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pf od „skubać” ‘chwytając co ciągnąć do wyrwania, szarpać’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt; przen: bardzo dokuczać, gnębić [koga, czego (pl)] (2):

W porównaniu (1): A to w niwecż co ſie ich by Iáſtrząbi ptakow/ Náſkubą ći Puhacże proſtych nieborakow. RejWiz 55.

Przysłowie: Iaky paſterz takie owcze Też ſię ich naſkubie kto chcze. RejKup h3v.

Formacje współrdzenne cf SKUŚĆ.

DJ