[zaloguj się]
[pdf]

NASWARZYĆ SIĘ (5) vb pf

sie (3), się (2).

Oba a jasne.

Fleksja
inf naswarzyć się

[inf naswarzyć się.] ◊ fut 2 sg naswarzysz się (1). ◊ 3 sg naswarzy się (1). ◊ part praet act naswarzywszy się (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Pf od „swarzyć się” ‘kłócić się’ z formantem na- wyrażającym odczucie nadmiaru (5): Wſſákeś polak dzierż ſie ſwego Seropu przyrodzonego [piwa] Y ná tym ſie co vwárzyſz Nátáńcuieſz y náſwárzyſz RejRozpr G4; A ták wam obiecuię/ że z thego zyázdu náſwárzywſzy ſye rozyedźiećie ſye/ y poiedźiećie káżdy do domu z błędem ſwym OrzList i3; Ták náſwárzywſzy ſię á nic nie ſpráwiwſzy Poſłowie Ceſárſcy/ [...] odiecháli precz. StryjKron 722, 432.

[naswarzyć się o co: v nas trzebá Seymowe liſty rozeſłáć/ Seymiki złożyć/ o mieyſce ſię Seymowe náſwárzyć GrabZdanie 19; Bo ſię o wſzyſtko pierwey áż náſwárzyć muſzę/ Niż co dádzą ProtKonterfet B2v.]

naswarzyć się z kim (1): Każdy ſię s Cżartem naſwarzi Co przewas złe Piwo warzj RejKup t4.

Formacje współrdzenne cf SWARZYĆ SIĘ.

JR, TK