[zaloguj się]
[pdf]

NAŚWISTAĆ SIĘ (1) vb pf

Fleksja

3 sg m con naświståłby się.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Pf od „świstać” ‘wydawać gwizd’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt; przen: wyrażać zdziwienie i przestrach: O náświſtałżeby ſie dziś wierz mi nie ieden/ ktoby ſie chciał przypátrzyć/ iáko ſie ſrodze tá wola Páńſká ná wielu mieyſcach odmieniłá. RejZwierc 42v; [O náświſtałżebyſię dźiś/ wierz mi/ nie ieden wierny cżłowiek/ gdyby álbo onego niewinnego/ y ieſzcże nienápſowánego wieku Chrześćijánin zmartwychwſtał WerReguła 15 (Linde)].

Formacje współrdzenne cf ŚWISTAĆ.

JR, LW