[zaloguj się]
[pdf]

NATRAFIĆ SIĘ (2) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja

fut 3 sg natrafi się (1). ◊ 3 pl natrafią się (1).

Sł stp brak, Cn s.v. nagadzam się, Linde brak.

Znaleźć się na czyjejś drodze; accidere, convenire, evenire, occurrere, offerri, succidere Cn (2): [rzezimieszek] Bierze co ſię nátráfi KlonWor 36.

natrafić się komu (1): [ludzie rozgniewani] iad gniewu ſwego/ ná tych naprzod wyrzucáią/ co śię im z przygody naprzod nátráfią [qui priores occurrerunt]. ModrzBaz 7v.

Formacje współrdzenne cf TRAFIĆ.

DD, JR