[zaloguj się]
[pdf]

RONIĆ (1) vb impf

o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 ronię
3 roni

praes [1 sg ronię.] ◊ 3 sg roni.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Tracić przez wypadanie; przen; amittere Cn [co]: POd głową ſą Bliźniętá: á Rák wielonogi Pod brzuchem: pod nogámi zádniémi Lew ſrogi. Tu drógá nagorętſza ieſt ſłónecznych koni: Tu źiemiá zá koſámi/ źiemné włoſy roni. KochPhaen 6; [Ronię/ Vomo, ructo, egero, eiicio. Volck Xxx3].

Formacje współrdzenne: poronić, uronić, wyronić, zronić; poraniać; poroniać.

Cf RONIENIE, RONIONY

LWil