[zaloguj się]
[pdf]

NAWIEDZICIEL (2) sb m

a jasne; teksty nie oznaczają é; drugie e prawdopodobnie jasne (tak w -ciel-).

Fleksja
sg
I nawiedziciel(e)m
V nawiedzicielu

sg [I nawiedziciel(e)m.] ◊ V nawiedzicielu (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

O Bogu: ten, kto zsyła łaskę [czego] (2):
[Szereg: »nawiedziciel i obrońca«: Abowiem ten ktory ma wniebieſiech mieſkánie náwiedzićielem y obrońcą [visitator et adiutor] ieſt mieſca onego Leop 2.Mach 3/39 (Linde).]
W przen (2):
Wyrażenie: »serc, dusz ludzkich nawiedziciel« (1:1): DVchu Swięty ſtworzyćielu/ Serc ludzkich náwiedźićielu: Rácż łáſką twoią obdárzyć/ Sercá ktoreś racżył ſpráwić. LatHar 36, 367.

RS