[zaloguj się]
[pdf]

NAŻYCZYĆ (4) vb pf

a jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m jest nażyczył
imperativus
sg
2 nażycz

fut 1 sg nażyczę (1). ◊ 3 sg nażyczy (1). ◊ praet 3 sg m jest nażyczył (1). ◊ imp 2 sg nażycz (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (te same przykłady) ‒ XVII w.

1. Dać w użytkowanie, może: pożyczyć [komu czego] (3): klyucz a stharego [...] oney yeſth naziczil LibMal 1551/163.
Przen (2): Náżycż ty mnie zdrowych nog: ia náżycżę tobie Ocżu miáſto pochodnie/ gdyż mam zdrowe obie. KlonWor 51.
2. Udzielić, użyczyć [komu czego] (1):
Zwrot: »łaski nażyczyć« (1): Im gorſzym łotrem będźieſz/ tym tobie rychley Pan Bog łáſki ſwoiey náżycży ReszPrz 57.

Formacje współrdzenne cf ŻYCZYĆ.

MP