Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEODBYTOŚĆ

Następne hasło: NIEODCHODNIE »

NIEODBYTY (3) part praet pass pf

e oraz o jasne.

Fleksja

sg
m	N	nieodbyty	f	N	nieodbytå	n	N
	A			A			A	nieodbyt(e)

pl
G		nieodbytych

sg m N nieodbyty (1). ◊ [f N nieodbytå.] ◊ n A nieodbyt(e) (1). ◊ pl G nieodbytych (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. odbyć.

Znaczenia

I. W funkcji właściwej: Którego się nie pozbyto, nie wydalony (1)
II. W funkcji przymiotnika: Którego nie można się pozbyć, z którego nie można się uwolnić (2)
III. [W funkcji imiesłowu czynnego: Nie pozbywający się]

I. W funkcji właściwej: Którego się nie pozbyto, nie wydalony (1): Wyrzucaią mocznie ty rzecży Lożyſko nie odbyte. FalZioł V 25v.

II. W funkcji przymiotnika: Którego nie można się pozbyć, z którego nie można się uwolnić; invendibilis Cn (2): zátym z nieodbytych Ręku ſie chce wyśliznąć mocnych iádobitych GosłCast 60; Byś drew do láſá [...] Abo więc ſzyſzek nie woźił do boru/ Bo ich tám pierwey doſtátek obfity/ Lecż nie odbyty. KlonFlis E2v.

III. [W funkcji imiesłowu czynnego: Nie pozbywający się [czego]: Ieſtem ia páni prácowita A cnot y prac bárzo nie odbyta SądParysa D3.]

Cf ODBYTY

ZZa