[zaloguj się]
[pdf]

ROZBOJNICZY (4) ai

Pierwsze o prawdopodobnie jasne, drugie pochylone (tak w rozbojnik).

Fleksja
sg
mNrozbójniczy
Grozbójnicz(e)go
pl
N subst rozbójnicz(e)
G rozbójniczych

sg m N rozbójniczy (1). ◊ G rozbójnicz(e)go (1). ◊ pl N subst rozbójnicz(e) (1). ◊ G rozbójniczych (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Przymiotnik od „rozbojnik”; piraticus, praedaticus, praedatorius, praedonius Cn (4):
a. Należący do rozbójników (3):
Wyrażenie: »okręt rozbojniczy« (2): CzechRozm 131; Myoparon. nauis praedatoria et pyratica, [...] okręt rozboynicży [!] ábo fráybiterſki. KlonFlis D marg.
Przen (1): Ieden tylo zbáwienny korab y pewny [tj. Kościół katolicki]: á inne wſzytkie ſą rozboynicże/ á nie pewne łodki. SkarJedn 38.
b. Złożony z rozbójników (1):
Szereg: »złodziejski i rozbojniczy« (1): Sproſnać to rzecż [tolerowanie nierządnych domów]/ á niewiem ieſli nie toż/ co gromad złodźieyſkich y rozboynicżych [greges furum et turbas homicidarum] iáwnie ćierpieć. ModrzBaz 54.

Cf [ROZBOJNICKI], [ROZBOJSKI]

KW, (LWil)