[zaloguj się]
[pdf]

ROZBRAT (4) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne.

Fleksja
sg
N rozbrat
A rozbrat

sg N rozbrat (1). ◊ A rozbrat (3).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Zerwanie stosunków, niezgoda;disiunctio amicorum, dissidia a. divortia affinitatum, renuntiatio societatis Cn (4):

rozbrat z kim (2): Prawdá to iż trzymáli y vcżyli y iam też ták przedtym [...] rozumiał [...]: ále iuż z nimi/ chwałá Bogu/ rozbrát. CzechRozm 38v; GrabowSet G.

Zwrot: »rozbrat(y) (u)czynić [miedzy kim (i kim)]« = dissolvere germanitatem Vulg; Cn cf ROZBRACIĆ SIĘ [szyk zmienny] (2): Leop Zach 11/14; Hoynie y bez fráſunku [kochanek] z pánią duſzką żyie. Aż ich nędzá rozżenie: tá cżyni rozbráty W towárzyſtwie nierządnym/ miedzy Pány ſwáty. KlonWor 59.

KW, (LWil)