[zaloguj się]
[pdf]

NIEUZNANIE (3) sb n

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w nie-); a jasne.

Fleksja
sg
N nieuznani(e)
G nieuznaniå
A nieuznani(e)

sg N nieuznani(e) (1). ◊ G nieuznaniå (1). ◊ A nieuznani(e) (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. uznać.

Niepoznanie, niezrozumienie [kogo, czego] (3): ale je [Izraelitów] miedzy wsze krainy sromotnie rozproszył [Bóg] nie iną im przyczynę tego opowiedając, jeno nieuznanie czasu nawiedzenia swego Diar 100.

nieuznanie czym (1): Tak ze też ſmierć wieczna ieſt/ nieuſnanie wiarą Boga ktorego zeſlał páná chriſtuſſa SeklKat R3v.

W przeciwstawieniu: »nieuznanie ... uznanie« (1): Tá lepak wádá znieuznánia ſámego ſiebie á z płochośći obycżáiow [Ex ignorantia igitur nostri et morum levitate] pochodźi/ á żaden tey wádźie niemoże łatwiey odeprzeć/ iáko vznániem ſámego śiebie/ á miłośćią prawdy [cognitione sui et amore veritatis]. ModrzBaz 17v.

Synonimy: niepoznanie, nierozumienie.

Cf UZNANIE

KK