[zaloguj się]
[pdf]

NIEZWYCZAJ (3) sb m

e prawdopodobnie jasne (tak w nie-); -åj.

Fleksja
sg
N niezwyczåj
A niezwyczåj

sg N niezwyczåj (2). ◊ A niezwyczåj (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. zwyczaj.

1. Brak wprawy, przyzwyczajenia (2): gdyż ták żadney rzecży trudney niemáſz/ ktorey by niemogłá wypráwić ludzka rádá/ ſmyſlneć ieſt á dowćipne ludzkie przyrodzenie (ktho ſie cżuie) ku ſwoiey obronie [...] lecż nam iedná rzecż przekaża/ to ieſt gnuſność á niezwycżay BielKron 244.
Wyrażenie przyimkowe: »prze niezwyczaj« (1): A godzi ſię yżeby [młódź] ſię tak zbroiąm przyzwycżaiali/ yzeby im tak ſpoſobne á lekkie były/ iakoby ich właſne członki albo ſzaty/ albo yżeby ich nieinacżey iako cżłonkow/ albo powſzednich ſzat cżaſu potrzęby vżywali/ iżeby prze niezwycżay ćiału zaden czieżar nie widzian był przidany. KwiatKsiąż N3.
~ [Szereg: »prze płochość, prze niezwyczaj«: iáko nieośiádána ſzkápá miece/ á ku żadney ſye potrzebie niezeydzie prze płochość/ prze niezwycżay LorichKosz 18 (Linde).] ~
2. Niezwykłość, bycie innym, odmiennym (1): Insolentia, insuetudo, res non consueta aut solita. – Nie zwykłosc, niezwiczai. Calep 544a.

Cf [NIEZWYCZAJNOŚĆ], NIEZWYCZNOŚĆ, NIEZWYKŁOŚĆ, ZWYCZAJ

JB