[zaloguj się]
[pdf]

[OBIĆ SIĘ vb pf

się, sie.

o jasne.

Fleksja
praet
sg pl
3 f obiła się m an
n subst obiły się

praet 3 sg f obiła się. ◊ 3 pl subst obiły się.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w. s.v. obić.

Uderzyć o coś; irruere PolAnt, Vulg; proruere PolAnt:

obić się a co: I ſpádł deſcz i przyſzły rzéki vderzyły wiatry i obily [!] śię o (marg) runęły śię na (–) onto [!] dom/ a on nieupádł/ a to iſz ná ſkale vgruntowany był. MurzNT Matth 7/25, Matth 7/27; Leop Matth 7/27 (Linde).

Przen: arrectasque impulit {obyla/ ſyą} aures Confusae sonus urbis Glosy II nr 74/141.

Synonim: uderzyć.

Formacje współrdzenne cf BIĆ SIĘ.]

FP