[zaloguj się]
[pdf]

ROZEZNAWCA (1) sb m

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w roze-); pierwsze a pochylone, końcowe jasne.

Fleksja
sg pl
N rozeznåwca
A rozeznåwce
I rozeznåwcą

sg [N rozeznåwca.] ◊ I rozeznåwcą. ◊ [pl Arozeznåwce.]

Sł stp brak, Cn s.v. probierz; rozsądnik; Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów).

Rozjemca, arbiter, sędzia polubowny; arbiter Vulg, Cn; iudex PolAnt, Cn: [rozeznawcá/ Arbiter. Volck Xxx4.]
[Szereg: »sędzia i rozeznawca«: A ty Eſdrá podług mądrośći Bożey poſtánow Sędzie y rozeznawce [iudices et arbitros] po wſſyſthkiey Syriej y Feniciey Leop 3.Esdr 8/26 (Linde).]
Przen: [Grzegorz z Nyssy odrzucił] y ſwoy y tych z ktorymi wiodł przą/ zwycżay: áby ſámo Boſkie piſmo z duchá ś. podáne/ było rozeznawcą ktoryby przą rozwadzał CzechEp 134.

[rozeznawca czego: Bo żywe ieſt ſłowo Boże/ y ſkutecżne/ [...] y rozeznawcá [discretor] ieſt myſli y vmyſłow ſercá. BibRadz Hebr 4/12.]

a. [O Bogu: Lecż będzie Iehowá rozeznawcá/ y rozſądzi miedzy mną/ y miedzy tobą BudBib 1.Reg 24/16 (Linde).]

Synonimy cf ROZEZNAWACZ.

Cf ROZEZNAWACZ

AN