[zaloguj się]
[pdf]

ROZGRZESZANIE (5) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne.

Fleksja
sg
G rozgrzeszaniå
A rozgrzeszani(e)
I rozgrzeszanim

sg G rozgrzeszaniå (2). ◊ A rozgrzeszani(e) (2). ◊ I rozgrzeszanim (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.
1. Odpuszczanie grzechów i udzielanie rozgrzeszenia (w religii chrześcijańskiej) (4):

W połączeniu szeregowym (1): dáie mu [Chrystus kapłanowi] moc zupełną roſkázowánia/ karánia/ záklinánia/ wyzwalánia/ odpuſzczánia/ rozgrzeſzánia/ y odpuſtow dawánia WujNT 69.

Wyrażenie: »moc rozgrzeszania, na rozgrzeszanie« [szyk 3:1] (2:2): A pokázuie śie iáwnie z vſtáwy Kościelney/ iż ma być Kápłan ktoryby álbo z porządnego vrzędu/ álbo ſobie poleconą rozgrzeſzánia moc miał. KuczbKat 215; Lecż y wy ſami to bácżyć możećie: iſz Popowi może moc ná rozgrzeſzánie y ná ſłużenie/ y ná inne Kápłáńſkie vcżynnośći/ Włádyká záhámowáć SkarJedn 340; WujNT 69; Dał im [Chrystus apostołom] moc ná ſądzenie grzechow ludzkich y rozgrzeſzánie. SkarKaz 242a.
2. Uwalnianie od zobowiązania [od czego] (1): náleźli to iż y pogáninowi ma być ſłowo chowano [...] pámiętáiąc na Włádźiſłáwá nieboſzcżyká przygodę/ ktorego ſwym rozgrzeſzánim od przyſięgi záwiedli/ á iemu nie pomagáli BielKron 407v.

Cf ROZGRZESZAĆ

MN