« Poprzednie hasło: ODEZWAĆ | Następne hasło: ODEZWAŁY » |
ODEZWAĆ SIĘ (11) vb pf
się (6), sie (5).
o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w odezwać); a jasne.
inf | odezwać się |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | -em się odezwåł | m pers | |
3 | m | odezwåł się | m pers | |
f | odezwała się | m an | ||
n | subst | odezwały się |
plusq | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | -em się był odezwåł |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | f | by się odezwała |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | odezwåno się |
inf odezwać się (3). ◊ fut 3 sg odezwie się (1). ◊ praet 1 sg m -em się odezwåł (1). ◊ 3 sg m odezwåł się (2). f odezwała się (2). ◊ 3 pl subst odezwały się (1). ◊ plusq 1 sg m -em się był odezwåł (1). ◊ [con 3 sg f by się odezwała.] ◊ impers praet odezwåno się (1).
Sł stp s.v. odezwać, Cn brak, Linde XVI(XVIII) i XVIII w.
odezwać się komu (2): gdi kilká rázow záwołał/ pánie/ rychłoż wdy zmierzycie/ á nigdy mu ſie nie odezwano GórnDworz T7; SkarŻyw 251.
odezwać się na co, ze zdaniem dopełnieniowym (1): Gdy ie przed nim związáne ná śmierć wiedziono: przełożeni nád Magami pjtał [!] ieſliby żyć ktory/ á z Krolem ſlońcu ſię kłániáć chćiał? Zaden ſię ná to nie odezwał/ áby żyć z tákim grzechem miał SkarŻyw 305.
Zareagować na czyjeś wezwanie lub polecenie, okazać posłuszeństwo [komu] (3): Czekałem ćię Pánie kiedy mię záwołaſz: myślęć ſię ochotnie odezwáć: áby mię ná onę godźinę nic nie trzymáło/ áni przeſzkadzáło do wyſzćia z ćiáłá SkarKaz 553a, )(2, 349b.
odezwać się od czego ku komu (1): wſzytki odezvy ſron tych ktoreſie od Xiązeczia Pruſkiego ſządu odezvaly, knam iako zwirzchniemv Panv wych moczi a vaznoſczi zoſtaviemy ComCrac 14.
odezwać się od kogo na co (1): ácżem ſie był odezwał na Koncilium od niego [papieża] BielKron 195v.
Synonimy: 3. odwołać się, ruszyć.
Formacje współrdzenne cf ZWAĆ.
Cf 1. ODEZWANIE, ODEZWANIE SIĘ
MM