[zaloguj się]
[pdf]

ROZJĄĆ SIĘ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w rozjąć).

Fleksja
inf rozjąć się
praet
sg
3 f rozjęła się

inf rozjąć się. ◊ [praet 3 sg f rozjęła się.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozjąć.

Zakończyćsię, rozstrzygnąćsię: Chybá żeby ſię tráfił táki cżás/ iżby ſię ſpor żadnym ſpoſobem roziąć niemogł [ut res dirimi ... possit] bez oręża ModrzBaz 63.
[Szereg: »rozjąć się i dokończyć«: Ale on ſzláchetny Rotmiſtrz/ [...] wołáiąc ná ſwoie/ nápominał ie ku bitwie/ y nieodſzedł z támtąd/ áż ſię oná bitwá rozięłá y dokońcżyłá BarlBaz 679 (Linde s.v. rozjąć).]

Formacje współrdzenne cf JĄĆ SIĘ.

MN