[zaloguj się]
[pdf]

ROZKŁADANIE (2) sb n

o oraz oba a jasne; końcowe e z tekstu nieoznaczającego é.

Fleksja
sg
N rozkładani(e)
I rozkładani(e)m
L rozkładaniu

sg [N rozkładani(e).] ◊ I rozkładani(e)m (1). ◊ L rozkładaniu (1).

Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniach s.v. rozkład, rozkładny.

1. Umieszczanie w różnych miejscach [czego] (1):
a. [Warstwą na czymś: Gnoiu też rozkłádánie záwſze miężſzey ma być po gornych rolach niż w rowni álbo w polu/ gdźie ma być gnoy rzedzey roztrząſan Cresc 1571 81.]
b. Kompozycja tekstu (1): Series, idem quod ordo, Rząd. Et quasi quaedam rerum continuata progressio, ut in serie orationis, id est in contextu, W texcie/ w roskłádániu rzeczy. Mącz 387c.
2. Wyciąganie, kierowanie na boki, rozsuwanie (1):
Wyrażenie: »rozkładanie rąk« (1): á poſtáwą/ twarzą/ rozkłádániem rąk/ [sługa] będzie pokázował/ iáko wielkie rzecży ná iego głowie záwiſły. GórnDworz L5v.

Cf ROZKŁADAĆ

PP