[zaloguj się]
[pdf]

ODŚCIĆ (1) vb pf

Fleksja

inf odścić.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Zesłać, spuścić (w tekście biblijnym o karze za złe uczynki): Gdyż miłoſierdźie v niego [u Boga] ieſt y gniew/ á mocen ieſt dáć odpuſzczenie prętkie/ y odśćić gniew [effundens iram; nápuśćić gniew BudBib] BibRadz Eccli 16/12[13].

LWil