![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: OGROŹNY | Następne hasło: OGRYZAĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OGRUDZIĆ SIĘ (4) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w o-).
Fleksja
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by sie ogrudził |
fut 3 sg ogrudzi sie (3). ◊ con 3 sg m by sie ogrudził (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII) w.
Pokaleczyć stopy na ostrej grudzie, przen: doznać czegoś złego (4): A kogo wiátr [pychy] záleći/ káżdy ſie ogrudzi. RejWiz 166v; Bo dziś kotá gdy on chce/ wiele ciągnie ludzi/ A on ſie y bez potkow/ nigdy nie ogrudzi. RejZwierz 68v.
ogrudzić się z czego (1): Powiedzćie iednoſtáynie wfzyſtki ſwoie głoſy/ Iákoby ſie z náſzych ſpraw nie ogrudził boſy. BielSjem 29v.
ogrudzić się na czym (1): Ale gdy ie [ciało] Pan záſię mocą ſwą obudzi/ Bárzo ſie náſzá páni [tj. śmierć] ná pyaſku ogrudzi. RejWiz 106.
ZCh